روزنگار تیردُخت

گفت : من فکر میکنم هر سازی شبیه به یک آدم هست و هر آدمی‌شبیه به یک ساز. مثلا تصورم از ویولون همیشه یه زن غمگین بوده ... یا خودم فلوت کلیددار هستم ...

سریالی که این روزها دنبال میکنم و به همه‌ی دخترها (و حتی پسرها) پیشنهاد میکنم ببینن سریال Fleabag هست. سریال کوتاهی هست ولی توی همون دوازده قسمت مفاهیم ارزشمندی رو به نمایش میگذاره!

چند وقت پیش در یوتیوب یکی از سخنرانی‌های TED رو تماشا میکردم، زن جوانی بود که سابقه‌ی ده سال فعالیت در شغل مادلینگ رو داره، یا اصطلاحا مدل هست! دختر جوانی حدودا بیست و پنج یا شش ساله به نظر میرسید که چهره و اندام بسیار زیبایی هم داشت! نکته‌ی جالب که توجه من رو جلب کرد این بود که در تمام مدت سخنرانی خصوصا در ابتدای شروع صحبتش بسیار مضطرب بود و صداش میلرزید. قسمت جالب سخنرانی این بود که همون اول گفت توی این لباسی که به تن داره راحت نیست و میخواد مقابل دوربین و جلوی چشم تماشاگران لباسهاش رو عوض کنه! و به جای اون لباس تنگ و چسبون و رسمی، یک دامن گشاد و بلند و راحت و یک سویشرت ساده پوشید! کفشهای پاشنه بلند رو درآورد و به جاش کفشهای تخت و راحتی به پا کرد! چندان آرایشی هم روی چهره ش نمیدیدم! شاید هم خیلی هنرمندانه آرایش کرده بود که برای منِ آماتور قابل تشخیص نبود! به هر حال تبدیل شد به یک دختر ساده با لباسهای ساده اما همچنان چهره و اندام جذابش توجه رو جلب میکرد.

اون زمانی که اینترنت بین المللی داشتیم (یادش بخیر...)، یک سایتی رو پیدا کرده بودم که میتونستی نامه‌‌‌ای به چند سال آینده ت بنویسی، ایده‌ی جالبی اومد به نظرم ... اینکه بتونم خطاب به خودِ ده سال بزرگترم نامه بنویسم ، باهاش حرف بزنم، حس‌ها و اهداف و حتی دغدغه‌هامو بهش بگم، بهش بگم میخوام چجوری ببینمش و ...

1.از کنار مغازه‌‌‌ای رد شدم که نمیدونم چی بهش میگن، عطاری نبود، جایی که چای و ادویه و هل و دارچین و نبات و اینجور چیزها میفروشند . چشمم افتاد به محتویات روی میز وسط مغازه که با نظم و سلیقه چیده شده بودند و خیلی هم هوس انگیز بودند، چوب‌های دارچین ، نبات‌های خوشرنگ، بسته‌های غنچه‌ی گل برای عطر دادن به چای و چیزهای خوشرنگ دیگه‌‌‌ای که الان یادم نمیاد...